امرنتزیانو پارونتزینی

بعد از مدتها تنها شدم....تنها در خانه! خانه ای پر از سکووووت! روبروی تلویزیون خاموش، بساط لپ تاپ را گسترده ام و تقسیم می خوانم ...پانزده صفحه اش را خواندم و به اینجا آمدم که مثلا به چشمم استراحت بدهم! یکی از دلایلی که کتابهای کاغذی را به الکترونیکی ترجیح می دهم همین خستگی ناشی از نور صفحه ی مونیتور است. از مخترعین محترم خواهشمندیم چاره ای بیندیشند.  آبجی بزرگه زنگ می زند خبر مامان و آقاجون را می گیرد. امشب هفتمین روز درگذشت پسرعمه ی آقاجون است و شام دعوتند. خدا بیامرزتش. تنها چیزی که از ایشان یادم هست  برمیگردد به شاید بیش از 16 سال قبل که عید بود و ما هم به باغشان رفته بودیم  محض عیددیدنی! البته هیچگاه سابقه نداشته ما را برای عید دیدنی به آنجا ببرند ولی آن روز استثناء شد و قایم باشک  بازی های میان درختهای باغ با بچه هایی که نمی شناختم تنها خاطرات محوی هست که برایم به جا ماند تا شاید امروز اینجا نوشته شود! در ادامه ی خبرگیری یادآوری میکند فردا پس از کار تدریس به بچه هایم! به آزمایشگاه بروم و نتیجه ی پاتولوژی اش را بگیرم، ضمنا آش خوشمزه ای هم پخته و جای من خالی بوده و قول داده فردا برایم بیاورد. چطور دلت می آید من اینجا برای خودم شام نیمرو درست کنم و شما آش بخورید؟ منصفانه نیست... خب غر زدن کافیست...فکر کنم چشمم بیشتر درد گرفت!:دی  تا شب نوشتی دیگر بدرود :)

عنوان نوشت: "امرنتزیانو" نام نقش اصلی داستان می باشد که بالاخره پس از 685 بار تکرار! توانستم به راحتی تلفظش کنم تازه اگر زیر و زبرش را درست گفته باشم! :)) البته نام فامیلش"پارونتزینی" راحت تر بود چون تلفظش شبیه پرانتز خودمان بود