دیالوگ

آقاجون اعتقادی به تعویض تلویزیون منزل ندارد و ما کماکان از همان تلویزیون 24 اینچ NEC  که سال 76 به مناسبت آغاز فوتبال جام جهانی خریداری شده بود استفاده میکنیم و البته واضح و مبرهن است که ما (منظورم من و هدیه است) هم اصراری بر داشتن تلویزیون جدید نداریم زیرا در حقیقت کاری با برنامه های آن نداریم و همانطور که قبلا هم گفته ام اکثر شبانه روز این تلویزیون جهت پخش اخبار برای آقاجون مورداستفاده قرار می گیرد یعنی بهتر است بگویم میگرفت. البته بدمان نمی آید حالا که این وسیله برای چندمین بار در یکی دوسال گذشته خراب شده و مجددا مورد تعمیر قرار گرفته است آقاجون دستی در جیب کند و یک تلویزیون نو جایگزین آن کند .

خب همه ی اینها را گفتم تا به این جا برسم که بگویم بله ما به سلامتی دو روزی هست که به لطف خرابی این جعبه ی جادویی 24 اینچی از صدای اخبار در امانیم و اینجانب برای سرگرم شدن آقاجون و البته خودم، پیشنهاد دادم باهم فیلم " نهنگ عنبر" را ببینیم . یک دیالوگ  از این فیلم که بین دو کودک 10 ساله رخ می ده رو در زیر می نویسم که من و آقاجون رو خندانید !

رویا:  منو دوسم داری؟

ارژنگ با لبخند و ذوق سرش را به نشانه ی تائید تکان می دهد.

رویا : مشقامو برام می نویسی؟!

ارژنگ: الان بنویسم؟

و این بار رویا به نشانه ی تائید سرش را تکان می دهد . در حالیکه ارژنگ مشغول نوشتن مشق های رویاست. رویا یک وسیله ی موزیکال را بیرون می آورد و به ارژنگ می گوید:

اینو می خوام بدمش به تو! :)

و اینگونه عشق آغاز می شود!

اگر کسی این فیلم رو ندیده پیشنهاد میکنم حتما ببینه:)