روزهای تازه تر

دلیل این همه بی خبری چیزی نیست جز سر شلوغی این ایام ... چه بسا خاطرات ثبت شدنی که فرصت ثبتش پیش نیامد. مثل روزی که  برای نخستین بار چشمم به جمال یکی از دوستان عزیز وبلاگی ام روشن شد و چند ساعت خاطره انگیزی را در کنار هم  گذراندیم طوری که انگار سالهاست همدیگر را می شناسیم...انقدر روز با شکوهی بود که گاهی فکر میکنم در خواب دیده ام  :) ممنونم که مرا از آمدنت به شهرمان با خبر کردی  زی زی جان عزیزم ... نمی دانم چطور می شود ذوق غیر قابل وصف آن روز را به زبان آورد

 مثل روزی که خبر آمد به شغل شیرین معلمی نائل شدم و صاحب 21 پسربچه ی کلاس چهارمی گردیدم! هر روز خاطره هایم  از این بچه های دوست داشتنی و دنیای پاکشان را در سررسیدم یادداشت میکنم  تا یادم نرود این  اولین روزهایی که با اشتیاق در کلاس حاضر می شوم و دلم می خواهد تا می توانم به دانش شان بیفزایم...روزهایی که دوست دارم تمامی نداشته باشد...

از آنجایی که در این میان، ترم آخر دانشگاه را هم می گذرانم  و پروژه های عملی باید  تحویل دهیم نمی دانم دوباره کی به اینجا خواهم آمد اما قول می دهم در اولین فرصت که روی روال آمدم باز هم بنویسم...امیدوارم این فرصت خیلی زود پیش بیاید...مرسی از بودنتان...به یادتان هستم