فرفری را فرفریَت لازم است!

همانطور که در عکس مشاهده میکنید دیگر نمی شود  بهش گفت موفرفری! چون هر ماه دارند از طول موهایش می کاهندو اکثر فرهایش از بین رفته است .   به هر عضو خانواده هم قسمتی از فرها را جهت یادگاری می بخشدو این یکی از قشنگ ترین هدیه های ماست  :)  از ابتدای مهر باید به پیش دبستانی برود و این اندکی فِری هم که برایش باقی مانده محو خواهد شد و من به این فکر میکنم چقدر غصه دار خواهد شد ! وقتی هم ازش می خواهند موهایش را کوتاه پسرانه بزنند می گوید« من موهایم را دوست دارم نمی خواهم کوتاهش کنم! » . به هرحال شاید زین پس مجبور شوم در اینجا ، او را با نام «آرش» و یا «موفرفری سابق» صدا بزنم.

- از لحظه ای که  وارد خانه مان شده نزدیک ده  پست در ذهنم نوشتم ولی فرصت تحریر آن پیش نیامد . مثلا زمانی که هنوز پنج دقیقه از ورودش نگذشته بود که با کنجکاوی تمام خانه را بازرسی میکرد و به سراغ اسپری  های موجود در آشپزخانه رفت ...با سرعت برق و باد یکی از اسپری ها که حاوی سوسک کش بود را برداشته و پس از گفتن"این چیه؟"بدون اینکه فرصت جوابگویی بدهدیک اسپری از آن را بر روی صورتش پاشید! من یک آن وحشت کردم و نگران این بودم که در چشمش نرفته باشد  و در حالیکه او غش و غش می خندید صورتش را شستم و از همان لحظه فهمیدم ثانیه ای نمی شود او را تنها گذاشت و چهارچشمی باید از این نیم وجبی مراقبت کرد:))

- تا به حال شده از کبودی ِ ایجاد شده بر روی گونه ی خود خوشتان بیاید؟ ! بی اغراق ، من این کبودی روی صورتم که بر اثر مکیدن  توسط این پسرک موفرفری نقش بسته را دوست می دارم !و هر لحظه که آن را در آینه می بینم لحظه ی ابراز علاقه ی او در جلوی چشمم نقش می بندد! :)) البته اجازه ندادم که این کار تکرار شود و دیشب که می خواست مجددا ابراز علاقه کند گفتم صورتم را کِرِم زدم  ! می گوید برای من هم بزن! کمی از کرم بر روی صورتش می مالم. می پرسد چرا کرم می زنی؟ می گویم این کرم خاصیت خواب آوری دارد و برای اینکه زودتر بخوابم کِرِم می زنم! همان موقع چشمهایش  خواب آلود می شود و در مدت زمان کوتاهی  به خواب می رود :))

- دور سفره ی افطار نشسته بودیم، داداشم با لحن محبت آمیز بهش می گوید: فلفلِ باباااا! موفرفری با جدیت و صدای بلند می گوید: من فلفل نیستمممم! پدرش می پرسد: پس چی هستی؟ می گوید : من نمکم! نمک! :))

- عاشق آن لحظه ای شدم که ازش پرسیدم: چرا نمی خوابی؟ با شیرین زبانی جواب میدهد: من که بدون تو خوابم نمی برد! :*

در اینجا لازم است از خوهرزاده جان و برادرزاده جانم عذر بخواهم اگر فکر میکنند و البته مرتب به زبان می آورند که من موفرفری را بیشتر از آنها دوست دارم باور کنید شما هم اگر قرار بود برادرزاده ات را سالی یکی دوبار ببینی نمی توانستی احساساتت را کنترل کنی و دم به دقیقه قربان صدقه اش نروی!

عکس نوشت: موفرفری در نقش آقای آتش نشانی که مثلا دارد آتش را خاموش میکند!

پ.ن: یکی از دوستان گفته بود می تواند آرشیو وبلاگ بلاگفای ام را  برایم بفرستد...خیلی خوب است  ...با اینکه آرشیو بدون کامنتها خواهد بود حداقل با خواندنش بحث هایی که بر سر هر پست داشتیم را به یاد می آورم. بسیار متشکر می شوم اگر این محبت را در حقم انجام دهی عزیزم :)