شاید برای شما هم اتفاق بیفتد!

آیا تا به حال برایتان پیش آمده در صبح نسبتا زود یک جمعه ی دل انگیز اردیبهشتی از خانه بیرون بروید و همانطور که هوای پاک شهر را در ریه های خود فرو می برید و در حال لذت بردن از طبیعت و گلهای بهاری شهر هستید و می خواهید نفس عمیـــــــــــــق بکشید، در همان لحظه سرجای خود قفل شوید و نفستان بند بیاید طوری که بخواهید همان جا که هستید از درد کمری که قولنج! شده بنشینید ؟ امیدوارم این حالت برای هیچ کسی پیش نیامده باشد و نیاید اما امروز که مثل همیشه به سمت موسسه می رفتم و خوشحال از اینکه می توانم در این هوای پاک ربع ساعتی را پیاده روی کنم با اولین نفس عمیقی که از دل برآوردم آه از نهادم بلند شد و  با مصیبت بسیار مسیر پانزده دقیقه ای را نیم ساعته پیمودم ...طوری که وقتی به کلاس رسیدم در جواب مدرس مان که پرسید: How are you؟ با صداقت تمام جواب دادم: Im not good!

هم اکنون مهنازی قولنج شده با کمری پر درد برایتان می نویسد که دلش می خواهد تا ساعت 21 امشب کمرش خوب شود تا بتواند در کنسرت دکتر محمد اصفهانی که برای اولین بار در شهرمان برگزار می شود شرکت نماید:(